Ala (Niece)
Entered
January 1, 2017
from Poland
Kochany Wujku!
Moje pierwsze i najczęstsze wspomnienie Ciebie? Wasze mieszkanie w Piasecznie, jakaś rodzinna uroczystość, wszyscy zabiegani, głośno, wesoło, dużo ludzi. I Ty biegający za dziećmi swoimi i nie tylko, wołający: „Gdzie masz kapcie? Załóż kapcie!”. Wtedy się bałam tego gniewnego tonu, ale z czasem zrozumiałam że to był po prostu wyraz Twojej troski o nas. Uwierz, że do dziś to pierwsze co robię, jak przychodzę do swojego domu …
I jeszcze Twoje charakterystyczne, donośne „Danuśka!” spod długich wąsów, gdy wołałeś Ciocię.
Nie zapomnę nigdy jak serdecznie i ciepło powitałeś mnie, gdy przyjechałam do Kanady na wakacje. I jak wspaniałym byleś dla mnie przez te wszystkie miesiące, które spędziłam w Twoim domu.
Pomimo że cały czas pracowałeś, poświęciłeś swój czas, aby pokazać mi w Kanadzie, która stała się Twoim domem, wszystkie miejsca, które ja marzyłam aby zobaczyć i te, które Ty chciałeś mi pokazać.
Zapamiętam Cię jako pogodnego, ciepłego i dowcipnego człowieka, dla którego rodzina była w życiu najważniejsza. Taki obraz Ciebie zachowam w sercu.
I modlę się, abyśmy wszyscy okazali się godni tego, co dla nas zrobiłeś i kim dla nas byłeś.
Do zobaczenia tam, gdzie jestem pewna, już teraz czuwasz nad nami razem z innymi naszymi bliskimi.
