Jan Jekiełek (Friend)
Entered
January 7, 2020
from Toronto
Dear George,
You were an icon for many Poles and Canadians on this earthly paddock, today in mourning for you.
I am sure that you, calmly as usual, travel through Eternity unknown to us.
Our paths have often missed each other over the past forty years. My memory of you begins with an unforgettable shutter, from driving a car on a terribly frosty day when you said; "Look out the window, can you see something strange?" - "I don't see anything unusual" - "Look at those with their heads uncovered, these are my future patients."
You were a refuge of serenity in our dispersing world. Meeting you has had a huge, lasting impact on me. I have heard from many whom you have helped and offered help. Your help for doctors was clearly more effective than mine for engineers, especially in times of post-Solidarity immigration. Your ability to modestly lead great social actions, especially in gatrering and delivering medical equipment and materials to Poland, has become legendary.
Your and Ela's hospitable homes have always been open to many. Be assured that Elizabeth, whose approach to life, calm, and unusual sense of situational humor matched yours, can fully count on many after your departure.
I think I can send you our humble blessings on behalf of many, hoping that we will meet again when the time comes.
Drogi Zdzisiu,
Byłeś ikoną dla wielu, Polonusów i Kanadyjczyków na tym ziemskim padole, dziś w żałobie po Tobie.
Jestem pewien, że jak zawsze spokojnie przemierzasz nieznaną nam Wieczność.
Nasze ścieżki rozmijały się często w ciągu ostatnich czterdziestu lat. Moja pamięć o Tobie zaczyna się migawką nie do zapomnienia, od jazdy samochodem w przeraźliwie mroźny dzień, gdy powiedziałeś; “popatrz przez okno, czy widzisz coś dziwnego?” - “Nic niezwykłego nie widzę” - “Zwróć uwagę na tych z odkrytymi głowami, to są moi przyszli pacjenci”.
Byłeś ostoją pogodnego spokoju w naszym rozbiegającym się świecie. Znajomość Ciebie wywarła ogromny wpływ na mnie, który trwa nadal. Słyszałem od wielu, którym pomagałeś i ofiarowałeś pomoc. Twoja pomoc dla lekarzy była wyraźnie skuteczniejsza od mojej dla inżynierów, szczególnie w czasie przypływu imigracji posolidarnościowej. Twoja umiejętność skromnego przywództwa wielkich akcji społecznych, szczególnie w gromadzeniu i wysyłce sprzętu i materiałów medycznych do Polski, przeszła do legendy.
Wasze, Twoje i Eli, zawsze gościnne domostwa były otwarte dla wielu. Bądż spokojny, że Elżbieta, której podejście do życia, pogoda, i niezwykłe poczucie humoru sytuacyjnego dorównywało Twoim, może w pełni liczyć na niejednego po Twoim odejściu.
Myślę, że mogę w imieniu wielu przesłać Ci nasze skromne błogosławieństwa z nadzieją, że spotkamy się znowu kiedy przyjdzie na nas czas.
